در زمان سلطنت شاه عباس اول ،شخصی به نام ملک شمس الدین از اعقاب یعقوب لیث صفاری (صفاریان سیستان )در بمپور حکومت می کرد ؛که در حدود (1020ه .ق )با شاه وردی سلطان از سرداران شاه عباس که مامور فتح مکران شده بود از در تسلیم پیش می آید وضمن اظهار تسلیم وعبودیت نسبت به شاه متعهد می گردد که علاوه بر پرداخت مالیات و باج و خراج ؛سایر مناطق مکران را به نام شاه و برای شاه عباس فتح کند و در عوض خواستار ارسال خلعت از جانب شاه و ابقای خودش در حکومت بن فهل (بمپور )می گردد .
شاه وردی سلطان، ملک شمس الدین را در حکومت بمپور باقی می گذارد تا اینکه در سال 1022گنجعلی خان والی کرمان مامور فتح قلعه بمپور می شود .او از طریق جیرفت به بلوچستان می رود در این هنگام ملک شمس الدین لشکری فراهم و آماده ی جنگ می شود او در محلی به نام کوچ گردان حدود یک منزلی بمپور با قوای دولتی جنگیده اما مغلوب و دستگیر می شود .
گنجعلی خان ملک میرزا را که او نیز از سلسله صفاریان بود به حکمرانی بلوچستان منصوب کرد . وملک شمس الدین وفرزندانش را به دار السلطنه اصفهان نزد شاه بردند .چون ملک شمس الدین ادعای سیدی و تشیع و دوستدار اهل بیت طاهرین می نمود و بر حنفی مذهبان حکمرانی کرده بود ،مراحم خسروانه شامل حال او گشته مقرر شد که به دار الامان کرمان رفته و در آن ولایت به فراغت روزگار بگذراند اما چون به کرمان رسید جان به جان آفرین تسلیم کرد و به دار الامان ملک عقبی شتافت .
به متعلقان و اعقاب وی اجازه می دهند در اطراف بمپور به زندگی خود ادامه دهند . آنان در نزدیکی قبرستان و زیارت پیر کنار سکنی گزیدند و این مکان شمس آباد نام گرفت .
«این حادثه حدودا"413 سال قبل اتفاق افتاده »
محقق و گرد آورنده : عبدالحمید ناروئی